PRIČA O ČUVENOM NEŠI SA NOVOG BEOGRADA

Nenad Radulović, poznatiji kao Neša Leptir, bio je izvanredna ličnost koja je u samo 10 godina na sceni ostavila neizbrisiv trag. Preminuo je prerano 12. februara 1990. godine od raka testisa, ostavljajući iza sebe nezaboravne trenutke i pesme.

Nešina jedinstvena energija i optimizam bili su oličeni kroz grupu “Poslednja igra leptira” (PIL) i popularni radijski šou “Indeksovo radio-pozorište” tokom osamdesetih godina. Iako je svoj život započeo u novobeogradskim paviljonima, brzo je postao beogradski šmeker, koji je svojim talentom osvojio srca mnogih.

Debi album “Napokon ploča” iz 1982. godine, sa hitovima “Vrati se” i “Nataša”, donio je Neši i grupi PIL veliku popularnost. Održali su 15 rasprodatih koncerata u Domu sindikata, a do raspada grupe 1989. godine objavili su još četiri albuma sa pesmama kao što su “Sličuge”, “Srce od meda”, “Dečko ‘ajde oladi” i mnoge druge. Pesma “Dečko” postala je megahit nakon premijere pred 50.000 ljudi na splitskom stadionu Poljud.

Neša je takođe objavio jedini solo album “Niko nema što Piton imade”, parodiju “novokomponovane muzike”, gde je osmislio lik Slobodana Đorđevića Pitona. Njegov emotivni opseg bio je neverovatan, od urnebesne i originalne babe Višnje do duboko emotivnih i tužnih pesama.

Priča o Neši kao baba Višnji počela je na radiju kada se javio u emisiju Đoke Vještice kao baba Višnja, što je izazvalo smeh i oduševljenje slušalaca. Neša je, osim što je bio humorista, bio i pesnik čije su ljubavne pesme bile iskrene i emotivne. Njegov humor bio je kombinacija Montipajtona, Benija Hila i domaćih komičara poput Čkalje, ali sa njegovim ličnim pečatom.

“Indeksovo radio-pozorište” i grupa PIL bili su sinonimi za humor i muziku, a Neša je svojim radom u omladinskom programu, preteči Radio Beograda 202, stekao mnoge poštovaoce. Njegov humor bio je nenametljiv, a publika ga je obožavala zbog njegove iskrenosti i topline.

Neša je poštovao svoju publiku, a na koncertima je znao da napravi iznenađenja, kao kada je na jednom koncertu u “Sava centru” prekinuo pesmu i organizovao “podelu nagrada” što je izazvalo smeh i oduševljenje publike. Njegova misija bila je da deli svoj duh sa narodom, a njegova energija i danas živi u Beogradu i ljudima koji ga se sećaju.

Nažalost, Neša nije doživeo ratne godine i raspad Jugoslavije, ali njegov brat Željko veruje da bi se borio da očuva optimizam među ljudima. Tokom 1989. godine, otkriven mu je rak testisa sa metastazama na mozgu, a uprkos operaciji, preminuo je u 30. godini života. Njegova poslednja pesma “Modra bajka” posthumno je objavljena, a tekst pesme “Suze sa neba padaju” napisao je u bolnici, ali nije stigao da završi muziku.

Prijatelj i kolega Mićko Ljubičić seća se Neše kao osobe sa ogromnom energijom i šarmom. Njegove pesme bile su iskrene i emotivne, a publika ga je volela zbog njegove autentičnosti. Neša je bio jedna od onih retkih, čistih i naivnih duša koje su osvajale srca svojom otvorenošću i duhom.