Na prostoru između Brankovog i Tramvajskog mosta, na levoj obali Save, smešten je jedan od najznačajnijih lokaliteta kolektivnog pamćenja u Beogradu – kompleks poznat kao Staro sajmište. Danas se nalazi u okviru Novog Beograda, u bloku 17, ali njegov istorijski značaj nadilazi puku geografsku odrednicu. Osnovna ideja o izgradnji sajamskog prostora potekla je 1935. godine, kada je Beogradska opština dodelila zemljište kraj tada novoizgrađenog Mosta kralja Aleksandra Društvu za priređivanje sajmova i izložbi. Radovi su krenuli ubrzo nakon toga, a prvi paviljoni podignuti su već do septembra 1937, kada je Sajam i svečano otvoren. Tokom naredne godine, kompleks se širi izgradnjom Turskog i Nemačkog paviljona, dok je jugoslovenski paviljon ostao nedovršen usled izbijanja Drugog svetskog rata. Upravo tada ovo mesto menja svoju namenu na najtragičniji način. Tokom nacističke okupacije, Sajmište postaje koncentracioni logor – najpre za Jevreje, a zatim za sve one koji su se našli na udaru okupacionih vlasti. Mesto koje je trebalo da simbolizuje napredak i modernizaciju, pretvara se u prostor patnje, smrti i borbe za goli život. Nakon završetka rata, zgrade koje su preživele dobile su novu funkciju – pretvorene su u ateljee,…